Muller e discapacidade
Segundo os datos máis actuais do Instituto Nacional de Estatística, da enquisa de discapacidade, autonomía persoal e situacións de dependencia 2008, en España hai 3.847.900 persoas con discapacidade, das cales un 59,7% son mulleres. A pesar de ser unha minoría considerable (2.304.200), as mulleres con
discapacidade son socialmente invisibles e esta invisibilidade dá lugar a que “a sociedade non atenda adecuadamente os seus requirimentos e necesidades, basicamente porque as descoñece” (Shum, Conde Rodríguez, & Portillo Mayorga, dic 2003).
Ninguén dubida da importancia do emprego como elemento estruturante da sociedade e facilitador para o cumprimento de moitos dereitos sociais básicos.
A taxa de paro de mulleres con discapacidade é case 8 puntos superior a de mulleres sen discapacidade. Estes datos son máis preocupantes se se consideran as taxas de emprego, que se duplican as diferenzas.
Por outra banda, na comparecencia da Valedora do Pobo ante a Comisión Permanente do Parlamento de Galicia para o seguimento das políticas relativas a discapacidade e elaboración de novas propostas a prol da integración das persoas con discapacidade, do 22 de xaneiro de 2020, esta salienta que “é necesario actuar tanto na mellora das normas como na vixilancia da súa aplicación efectiva” Isto no ámbito da igualdade laboral pero tamén en canto á violencia de xénero, saúde, a vixilancia da aplicación efectiva das normas para que as mulleres con discapacidade podan facer valer os seus dereitos...
Por todo iso, desde Cegasal consideramos de gran importancia contribuír a que as mulleres con discapacidade logren a autonomía propia e o dereito a unha vida independente e, sobre todo, pola reivindicación do emprego e da igualdade de oportunidades.
Galicia é unha das comunidades autónomas españolas máis comprometidas coa igualdade entre mulleres e homes. Así conta con lexislación específica en materia de igualdade de oportunidades (Lei 2/2004, de 16 de xullo, galega para a igualdade de mulleres e homes) e de igualdade de oportunidades na empresa:
- Lei 2/2007, de 28 de marzo, do traballo en igualdade das mulleres de Galicia.
- Decreto 181/2008, do 24 de xullo, polo que se regula o Consello Galego de Participación das Mulleres no Emprego e as Relacións Laborais, e a integración da igualdade nas políticas de prevención de riscos laborais.
- Decreto 182/2008 do 31 de xullo polo que se establece a promoción autonómica das medidas municipais de conciliación e se determinan os requisitos para a súa validación e funcionamento, nos termos establecidos na Lei 2/2007, do 28 de marzo.
- Decreto 33/2009, do 21 de xaneiro, polo que se regula a promoción da igualdade nas empresas e a integración do principio de igualdade nas políticas de emprego.
Esta compromiso recollido nas leis vese reflectido na elaboración dunha serie de documentación estratéxica dirixida a dar cumprimento a estes requirimentos. Así, por unha banda, a Secretaría Xeral de Igualdade da Xunta de Galicia no seu VI Plan Galego para a igualdade entre mulleres e homes (2013-2015), pretende abordar todas as esferas da vida que se ven afectadas pola igualdade, afondando tamén na parte de talento feminino e as melloras necesarias no campo laboral e a conciliación e corresponsabilidade.
De igual xeito, a Xunta de Galicia elaborou un Plan de Fomento da Corresponsabilidade (2007), que se materializou en accións coma a convocatoria de axudas a entidades locais para o fomento da igualdade, a elaboración dunha Guía de boas prácticas en materia de corresponsabilidade (2009), o deseño de accións de coeducación e educación para a igualdade...etc.
Adicionalmente, a Secretaría Xeral de Emprego elaborou unha Guía para a elaboración de plans de igualdade nas empresas e complementa o impulso de medidas de igualdade efectiva coa convocatoria de axudas para o deseño e implantación de plans de igualdade en pemes, para a conciliación da vida familiar e laboral como medida de fomento da corresponsabilidade para os traballadores que se acollan á redución da súa xornada de traballo...
Todas estas actuacións teñen acadado un impacto que non podemos desdeñar, aínda así, cómpre que o tecido laboral se impregne desta realidade e comprométase a mudala. Tanto dende a perspectiva de xénero como dende a perspectiva da discapacidade.